Vanochtend zag ik de rouwstoet langskomen, begeleid door een sober tromgeroffel. Voor het huis waar John 50 jaar gewoond heeft hield de stoet halt.
Het gilde zwaaide met de vlag, ik zwaaide discreet met mijn hand. Zwarte paraplu’s en een mottige regen completeerden het beeld. Pas toen de stoet zich weer in beweging zette durfde ik een foto te maken. Het leek zo ongepast, maar het was zo mooi te zien hoe je met alle égards begeleid werd naar je laatste rustplaats.

Dag John. Hoewel ik je niet vaak gesproken heb, voelt het alsof een dierbare vriend is vertrokken.
Inmiddels is er al zoveel over je geschreven in de pers. Wat kan ik er nog aan toe voegen. Behalve dat je een heel vriendelijke buurman was.

Een bijzonder mens is van ons heengegaan. Ik wens zijn familie en dierbaren veel sterkte, en nodig eenieder die dat wil uit hieronder afscheid van hem te nemen.