Via meester Gijs, naar Gijs van het ijs, naar Sinterklaas

Het was ergens in het begin van de zomer toen ik Gijs tegen het lijf liep en hem vroeg:
‘Moet jij niet werken?’. Zijn antwoord: ‘nee ik ben gestopt, we hebben ‘t IJshuys verkocht’.
Ik weet nog dat ik hem vol ongeloof aankeek en zei: ’had je me dat niet even kunnen vertellen, ik ben in shock!’
Ik woon hier nu al 13 jaar en kan me de vesting niet voorstellen zonder Gijs en Kees. Het kan toch niet zo zijn dat zij zomaar met de stille trom vertrekken? Gelukkig vertelde Gijs me dat hij hier gewoon blijft wonen en ook nog wel op de een of andere manier actief zal blijven in de vesting. We besloten dat ik hem na de zomer op zou zoeken om hem te interviewen.

Vandaag belde ik dus aan in de Nieuwstraat bij de deur waar de vlag hangt van gijsvandijk.nl
Ik klim een steile trap op waar ik begroet word door twee teckels, die me begeleiden naar een stijlvol appartement, dat uitkijkt op de botermarkt.
Het is smaakvol ingericht met onder andere een reusachtig bureau en een vitrinekast met daarin de levensloop van Gijs. Een goed aanknopingspunt om ons gesprek mee te starten.

Gijs is in Mei 1980 geboren als tweede zoon van Kees en Ans. Tot zijn vierde jaar woonden ze eerst in Tilburg en verhuisde toen hij vier jaar was met het gezin mee naar Udenhout. Vader werkte bij een koffieleverancier en moeder startte daar een eigen bedrijfje voor inpakwerkzaamheden. Dat groeide uit tot een bedrijf waar op de piekmomenten tot 75 mensen werkten. Soms verdeeld over een dag- en een avondploeg, vooral in de hectische tijd dat er 100.000 kerstpakketten moesten worden ingepakt. Toen het bedrijf èn Gijs nog klein waren, werd er aan de keukentafel geholpen met het inpakken van zakjes snoep en studentenhaver en later in de loods met het opruimen van oud papier en de vloeren vegen’, herinnert Gijs zich. Toen hij wat ouder werd stond hij ook regelmatig aan de lopende band om te helpen die vele kerstpakketten de deur uit te krijgen.
Ik vraag aan Gijs wat hij heeft meegekregen van zijn opvoeding?
‘Je moet onderaan de ladder beginnen en hard werken want het komt je niet aanwaaien’.

Een leraar op de basisschool die altijd zijn gitaar mee naar school nam, leerde Gijs de liefde voor muziek. Hij nam gitaarles en kocht zijn eigen hifi set. Hij creëerde als 9-jarige in zijn kamer zijn eigen discotheek (inclusief discobal). Besmet met het ondernemerschap van zijn moeder startte hij als 14-jarige zijn eigen D.J. bedrijf. Tot zijn 18de jaar verzorgde hij overal in zijn omgeving drive-in shows. Vader Kees hielp hem met rijden en het sjouwen van 
de zware installaties. Toen hij eenmaal zelf zijn rijbewijs had en zelf kon rijden vond hij het toch wel veel sjouwwerk om iedere keer alleen die mobiele disco op te bouwen en te versjouwen. Dat moest makkelijker kunnen vond Gijs. Hij vond DJ werk in de lokale kroeg, en werd daar de vaste DJ.
‘Met oud en nieuw, Carnaval en de kermis waren er wel 1000 man’, vertelt Gijs.

Terwijl ik luister naar zijn verhaal bedenk ik dat er natuurlijk ook nog zoiets moet zijn als school, dus stel ik Gijs de vraag: ‘zat je ondertussen ook nog op school?’
‘Ik heb de HAVO gedaan, 1 jaar de MEAO en toen ben ik naar de HEAO gegaan. Dat paste onvoldoende bij me. Het waren veel te veel cijfertjes, dus besloot ik naar de verkorte PABO te gaan’. Dat bleken gouden jaren voor Gijs. Voor de klas staan was leuk, maar alles rondom de opleiding was helemaal leuk! Hij werd voorzitter van de introductieweek en kon daar zijn creativiteit, leiderschap, en organisatiekracht volledig kwijt.
Enkele uren voor de start van de introweek kwam de brandweer controleren en bleek er van alles nog niet goed te zijn. Voorgaande jaren bleek dat allemaal geen issue te zijn en er stond ook niets van in de overgedragen draaiboeken. Dit bleek een mooie les in hoe je leidinggeeft en moet delegeren. ‘Twee uur voor de start van de introweek keurde de brandweer alles goed’, zegt Gijs met een trotse blik.

Na drie jaar fulltime voor de klas te hebben gestaan begon het bij Gijs weer te kriebelen. Wat kriebelde dan vroeg ik aan Gijs?
‘De wereld heeft nog zoveel te bieden, maar wat zou ik dan willen en kunnen doen?
Aan de keukentafel sprak hij met zijn ouders over het beginnen van een eigen bedrijf. Vader en zoon hebben eerst op het punt gestaan om een broodjeszaak over te nemen in Tilburg, maar dat ging op het laatste moment niet door. Enkele weken later hoorden zij dat er een ijssalon in Heusden te koop stond. Dat klonk interessant en de rest is geschiedenis. 
‘We wisten niets van ijs, maar wel van horeca, toeleveranciers en hoe je beleving creëert. Het is zoiets als: je springt, dan leer je vanzelf zwemmen’.

Gijs stortte zich volledig in zijn nieuwe context. Huurde een huisje op de vismarkt, participeerde in de ondernemersvereniging, maakte films voor Belevenindevesting en sloot aan bij- bestaande en/of ontwikkelde activiteiten zoals Halloween, de buitenspeeldagen, Candlelight en het Open Podium. Kees was de rustige van de twee, altijd vrolijk en nam de tijd voor een praatje met mensen die speciaal voor hem een kopje koffie kwamen drinken. Gijs was de ondernemer, de initiator, de onrustige en de man van de cijfers. Samen met Kees, was hij een belangrijke spil in de vesting.
Het verschil tussen hoog- en laagseizoen heeft Gijs altijd lastig gevonden. Want op dit punt in het interview is wel duidelijk dat hij niet houdt van stilzitten.
Zijn beroep als leerkracht bleek een prima basis te zijn om in stille tijden op terug te vallen en dan bleef er ook nog tijd over om gitaarles te geven aan kinderen en volwassenen, zoals ondergetekende, die dat ook wel eens wilden proberen.

Omdat de wereld nog zoveel te bieden heeft, besloot Gijs om in 2018 een wereldreis te gaan maken. Zijn moeder en oom namen plaats naast Kees in de ijswinkel en op 1 oktober 2018 vertrok Gijs naar Nepal om via een reis langs 12 landen en vier continenten een jaar later weer terug te komen. Mensen in de vesting leefden vooraf en ook op afstand via het WIS (wandelgangen informatiesysteem) met hem mee.

Hij heeft prachtige dingen gezien en met veel mensen gesproken.
‘Ik had wel eens gelezen dat een gesprek van 10 minuten met de juiste persoon je leven voor goed kan veranderen. Toen ik dat las vond ik dat een beetje onzin, nu weet ik echter wel beter. Ik heb in dat jaar drie van die bijzondere ontmoetingen gehad’, vertelt hij met een lach. ‘Ik heb mooie dingen mogen leren van hen.’
 

• ‘De rijken werken niet voor hun geld. ‘Dat leerde ik van een 37-jarige man die al met pensioen was.’
• ‘Plan je dag niet vol: leave room for a Little Magic. Dat leerde ik van 71-jarige dame die Nieuw-Zeeland op de fiets doorkruiste’.
• En ‘May all beings be happy’ leerde ik van mijn leraar tijdens een 10-daagse meditatiecursus.’

Met deze levenslessen op zak, een hernieuwde levensvisie en een vers geschreven bedrijfsplan om ‘t IJshuys verder te laten groeien kwam Gijs thuis. Het leven in de vesting was alleen gewoon doorgegaan, het ijs was nog net zo lekker dan toen hij vertrok en iedereen was tevreden met hoe het ging. Zijn toekomstvisie voor de zaak konden ze maar moeilijk begrijpen. Voor Gijs betekende dit dat er te weinig uitdaging overbleef in het ondernemerschap. Na gesprekken met Kees, die zijn pensioengerechtigde leeftijd ondertussen al ver achter zich had gelaten, besloten beiden de zaak het afgelopen jaar in de verkoop te zetten.
Ook al was het spannend om zijn “kindje” los te laten, hij kan nu helemaal in vrijheid leven en onderzoeken hoe hij zijn leven vorm wil geven volgens zijn drie levenslessen.
Zijn basis is voorlopig weer een fulltimebaan in het onderwijs.

Tijdens zijn reis besloot Gijs dat er meer tijd vrijgemaakt moest worden voor muziek in zijn leven. Een simpele flyer in de ijssalon leverde een ‘Magic Moment’ op en zo ontmoette hij de directeur van Viking entertainment. De klik was er meteen en nu boekt het bureau feesten en partijen waarop Gijs zijn muzikale ambities vorm kan geven.

Omdat er dan nog tijd overblijft timmert hij de komende maand aan de weg met het Sinterklaashuys, waar hij zijn eigen ambiance gebruikt als het logeerhuys van Sinterklaas om met theater, licht en muziek de kinderen een geweldig sinterklaasfeest te bezorgen. Tenslotte laat Gijs me nog even zijn nieuwe website zien: sinterklaashuys.nl

We nemen afscheid met de belofte om af en toe samen een bakkie te doen. Wie weet welke mooie dingen er dan nog ontstaan voor de mensen in de vesting. Soms moet je Little Magic gewoon een handje helpen.



Mary van Boxtel